o tym jak zgubiłam talię i pożegnałam rozmiar 36 :/

Dziś skończyły się żarty, musiałam pojechać do sklepu po spodnie. We wszystkich spodniach nie dopinam się w pasie. Zostały mi jedne leginsy do tunik w których mogę chodzić i sukienki. Niestety to nie koniec...w sklepie podreptałam na stosowny dział. Odnalazłam spodnie które mi się podobały, oczywiście z przyzwyczajenia wzięłam rozm 36 i udałam się do przymierzalni. Na wysokości bioder obserwując to z jakim wysiłkiem wcisnęłam się w te spodnie mąż mój stwierdził że pójdzie po "coś bardziej rozwojowego" i przyniósł mi spodnie w rozmiarze 38. Są dobre - no to już było jak kopanie leżącego :/

A to powód dla którego bez przerwy zapycham nudności jedzeniem (kiedy nie zapcham zaczynam wymiotować ): 

No przynajmniej tak wyglądał przed świętami :)